Συνεντευξη με την Λητω Μεσσηνη

από την Κατερίνα Τσιακαράκη για το beasty-press

Απόφοιτη του Ωδείου Αθηνών και με σπουδές στο Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ, η Λητώ Μεσσήνη ξεχωρίζει με το ταλέντο της. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες, συνθέτες και θεσμούς, ενώ παράλληλα είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας λυρικού θεάτρου “Ραφή”. Η επιτυχία των ρόλων που ερμηνεύει, αποτελεί απόδειξη πως η αγάπη της για το λυρικό θέατρο ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Όπως τονίζει και η ίδια οι παραστατικές τέχνες έχουν μία μαγεία που δεν μπορεί να αψηφήσει. Κατά την διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας  έχει συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις όπως είναι το Master Class (2019), Οι στοιχειωμένοι (2019), Ο Μικάδος (2017) , Ιδομενέας (2018), Ο πρίγκιπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς (2017). Αυτή την περίοδο, η ομάδα Ραφή σε συνεργασία με τους Nova Melancholia ετοιμάζουν μία νέα δουλειά στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Η κιβωτός του Νώε/ II diluvio universale θα ταξιδέψει το κοινό μέσω της σαγηνευτικής σύνθεσης του.

Όταν ξεκινήσατε τις σπουδές σας στο Ωδείο Αθηνών και στο Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ, φανταζόσασταν ότι θα εμφανιζόσασταν στον χώρο του λυρικού θεάτρου;

Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μονωδίας στο Ωδείο Αθηνών δεν ήμουν σίγουρη τι ήθελα να κάνω. Ήξερα ότι θέλω να τραγουδάω. Ήμουν όμως σε μία ηλικία που αναζητούσα συνεχώς καινούργια πράγματα – ακόμα πήγαινα σχολείο. Κατά την διάρκεια των σπουδών μου άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο μέσα μου. Επιθυμούσα πολύ να βρεθώ πάνω στην σκηνή. Φανταζόμουν τον εαυτό μου στον χώρο του λυρικού θεάτρου. Οι παραστατικές τέχνες έχουν μία μαγεία που δεν μπορώ να αψηφήσω. Νομίζω ότι αν δεν υπήρχα στον χώρο αυτό σαν performer, θα έκανα κάτι άλλο που να σχετίζεται άμεσα.

Υπήρξε κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της πορείας σας ή κάποιες δυσκολίες που σας οδήγησαν στην σκέψη να εγκαταλείψετε την όπερα;

Υπήρξαν και υπάρχουν πολλές τέτοιες στιγμές. Το επάγγελμα αυτό σε βάζει συνεχώς σε μία διαδικασία αυτό-αμφισβήτησης, σε φέρνει αντιμέτωπο με την απόρριψη και χαρακτηρίζεται από μία διαρκή αβεβαιότητα. Ο δρόμος δεν είναι πάντοτε στρωμένος με ροδοπέταλα.

Τι σημαίνει για εσάς η όπερα και το μουσικό/λυρικό θέατρο;

Είναι απόλαυση, δημιουργία, πειραματισμός, συνύπαρξη, πρόκληση, δύναμη, αυτογνωσία, συγκίνηση, επικοινωνία.

Από το 2012 έχετε ιδρύσει την καλλιτεχνική ομάδα «Ραφή» σε συνεργασία με σπουδαίους συνεργάτες σας του λυρικού χώρου. Πώς αποφασίσατε να μεταφέρετε την όπερα σε διαφορετικούς χώρους εκτός της Λυρικής Σκηνής;

Την Ραφή την ξεκινήσαμε με την Αναστασία Κότσαλη το 2012 και από τότε παραμένει αυτός ο πυρήνας της ομάδας. Έχουμε συνεργαστεί με θεσμούς όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με χώρους όπως η ΚΝΟΤ gallery, το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, το Θέατρο SKROW, το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, το Μπαγκλαντές, το Ίδρυμα Κατακουζηνού, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, αλλά και θέατρα με ένα ειδικό βάρος, στα οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά όπερα – το Θέατρο Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή και το Θέατρο Πόρτα. Εξ’ αρχής μας ενδιέφερε οι παραγωγές μας να είναι site specific. Ο κάθε χώρος φέρει ένα φορτίο, ένα στίγμα αρχιτεκτονικό, ιστορικό, καλλιτεχνικό. Μπορεί να μας εμπνεύσει στην επιλογή ενός έργου και να γίνει μέρος της δραματουργίας. Αντιστρόφως, υπάρχουν φορές που το ίδιο το έργο μας οδηγεί στην επιλογή του χώρου. Δημιουργείται έτσι ένα πεδίο όπου οι δύο αυτοί πόλοι συνομιλούν και αλληλοσυμπληρώνονται.

Υπάρχει κάποιο άλλο είδος μουσικής το οποίο σας εκφράζει εκτός από το λυρικό τραγούδι;

Νιώθω στο στοιχείο μου με την ελληνική οπερέτα και το ελαφρό τραγούδι του μεσοπολέμου. Ξυπνάνε μέσα μου μνήμες από τη γιαγιά μου και με συγκινούν.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Όσον αφορά στο άμεσο μέλλον, ετοιμάζουμε την καινούργια δουλειά της Ραφής σε συνεργασία με τους Nova Melancholia για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2020. Η Κιβωτός του Νώε/ Il diluvio universale του Μικελάντζελο Φαλβέττι, θα παρουσιαστεί για δύο παραστάσεις στην Μικρή Επίδαυρο (31/7 & 1/8) και έπειτα στο Φεστιβάλ Δωδώνης (5/8). Θα έχουμε δίπλα μας πολύ αγαπημένους συνεργάτες , και μαζί με αυτούς οι Μιχάλης Σιγανίδης και Χάρης Λαμπράκης σε ρόλο σύγχρονων τροβαδούρων.

Είναι, αλήθεια, αντίξοες εποχές για να κάνει κανείς σχέδια…. Θέλω να εκφράζομαι μέσα από το λυρικό τραγούδι και το μουσικό θέατρο, να δουλεύω με όμορφους ανθρώπους εντός κι εκτός Ελλάδας, να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Ανυπομονώ για τα επόμενα βήματα της Ραφής, για καινούργιες συνεργασίες. Ελπίζω στην ώρα εκείνη που η τέχνη κι ο πολιτισμός θα αποκτήσουν βαρύτητα και οι καλλιτέχνες δεν θα αντιμετωπίζονται από το κράτος ως περιττοί.

Ευχαριστώ θερμά την Λητώ Μεσσήνη που μου παραχώρησε αυτή την συνέντευξη!

Φωτοφραφίες από παραστάσεις

1 of 3

Πληροφορίες σχετικά με την νέα παράσταση ‘Η κιβωτός του Νώε’

Δύο παραστάσεις στην Μικρή Επίδαυρο Ημερομηνίες: 31-7 και 1-8 και στο Φεστιβάλ Δωδώνης Ημερομηνία: 5-8 

Μπορείτε να βρείτε εισιτήρια εδώ.